Naczelny Sąd Administracyjny w osobie, Jerzy Chromicki, jako rzecznik dyscyplinarny tak oto mi odpowiada.

   W związku z Pana pismami adresowanymi do Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku:

1. z dnia 2 maja 2012 r. dotyczącymi wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i ukaranie sędzi K. Krzysztofowicz, „za to, że nie rozumie na czym polega prawo do sądu i nie przestrzega procedur sądowych i nie odróżnia skargi kasacyjnej opisanej w Dziale IV od wznowienia postępowania opisanego w dziale VII Ppsa”, w sprawie II SAG/Gd 76/11 , (błędnie podano oznaczenie sygnatury: powinno być „SAB”),

2. również z dnia 2 maja 2012 r., dotyczącym wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i ukaranie sędzi M. Jaroszewskiej, „za to, że nie rozumie na czym polega prawo do sądu i nie przestrzega procedur sądowych i nie odróżnia zażalenia opisanego w dziale IV od wznowienia postępowania opisanego w dziale VII Ppsa” w sprawie II SAG/Gd 71/11 (błędnie podano oznaczenie sygnatury: powinno być „SAB”). Wniósł Pan o unieważnienie postanowień z dnia 16.03.2012 r. (w pierwszej sprawie) z dnia 20.03.2012 r. (w drugiej sprawie),

2 [druga kartka dokumentu]

3. z dnia 9 maja 2012 r., dotyczącego m. in. wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i ukaranie sędzi Marioli Jaroszewskiej, „za to że pominęła mój wniosek o przywrócenie terminu z 16.06.2012 r. a doręczonego 18.04.2012 r.”, w sprawie II SAB/Gd 71/11, dotyczącej postanowienia z dnia 24.04.2012 r.

   Wnioski te Prezes WSA w Gdańsku pismem z dnia 17 maja 2012 r., znak 00-01/113/12 przekazał Prezesowi NSA, który pismem z dnia 23.05.2012 r., przekazał je Rzecznikowi Dyscyplinarnemu NSA. Akta sądowoadministracyjne w/w spraw zostały przekazane dnia 5 czerwca 2012 r. przy piśmie z dnia 31 maja 2012 r.

   Po zapoznaniu się z aktami spraw Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku – sygn. II SAB/Gd 71/11 i II SAB/Gd 76/11, stwierdzam co następuje:

   1. Akta sprawy II SAB/Gd 71/11 .

   W dniu 9 listopada 2011 r. wniósł Pan do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wniosek o ukaranie Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gdańsku z powodu bezczynności Policji (k. 13). Również w piśmie z dnia 9 listopada 2011 r. wyjaśnił Pan, że podstawą Pana skarg jest art. 35 kpa (k. 5).

   Pismem z dnia 17 listopada 2011 r. Sąd przesłał Komendzie Wojewódzkiej Policji w Gdańsku kopię Pana skargi na bezczynność z dnia 9 listopada 2011 r., informując o obowiązku przekazania skargi sądowi w terminie 30 dni (k. 6).

  Pismem z dnia 12.12.2011 r. KW Policji w Gdańsku udzieliła skarżącemu odpowiedzi,  wskazując, że właściwym trybem postępowania jest Dział VIII Kpa (k. 8).

   Zarządzeniem z dnia 02.01.2012 r. Przewodniczący Wydziału polecił pouczyć skarżącego o treści art. 46, art. 47, art. 70 § 1 i § 2 oraz art. 210 § 1 ppsa i doręczyć mu odpis odpowiedzi na skargę (k. 10).

   Pismem z dnia 2 stycznia 2012 r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 100 zl (k. 17 i 44).

   Skarżący pismem z dnia 9 stycznia 2012 r. zwrócił się do Sądu z wnioskiem o „odroczenie mi uiszczenia wpisu sądowego, albowiem takie żądanie jest niezgodne z obowiązującą w Polsce konstytucją” (k. 45)

   Przewodniczący Wydziału pismem z dnia 17 stycznia 2012 r. nakazał zobowiązanie skarżącego do wyjaśnienia, czy jego pismo z dnia 9 stycznia 2012

3 [trzecia kartka dokumentu]

r. stanowi zażalenie na zarządzenie wzywające do uiszczenia wpisu, czy też stanowi wniosek o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych (k. 46).

   W odpowiedzi skarżący pismem z dnia 2 lutego 2012 r., zatytułowanym: „Skarga konstytucyjna” wniósł o skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania i przywrócenie terminu do udzielenia odpowiedzi na pismo z dnia 17 stycznia 2012 r. (k. 51).

   Zarządzeniem z dnia 15 lutego 2012 r. sędzia Mariola Jaroszewska pismo skarżącego z dnia 9 stycznia 2012 r. pozostawiła bez rozpoznania na podstawie art. 49 § 2 Ppsa (k. 57-58), z pouczeniem, że na to zarządzenie przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od daty doręczenia zażalenia, a zażalenie złożone po upływie tego terminu zostanie odrzucone na podstawie art. 178 w zw. z art. 198 Ppsa (k. 60 i 61).

   Pismem z dnia 7 marca 2012 r. Zbigniew Grabowski wniósł „skargę o wznowienie postępowania na zarządzenie z dnia 15.02.2012 r. sygn. akt II SAB/Gd 71/11″, ze wskazaniem, że nie „nie był należycie reprezentowany, gdyż był pozbawiony bezpośredniej możności działania przed Sądem (k. 64 i pismo skarżącego z dnia 8 marca 2012 r. k. 63).

   Postanowieniem z dnia 20 marca 2012 r. WSA w Gdańsku w osobie sędziego M. Jaroszewskiej odrzucił zażalenie skarżącego z dnia 7 marca (nadane 9 marca) 2012 r. zatytułowane jako skarga o wznowienie postępowania na zarządzenie Przewodniczącego z dnia 15 lutego 2012 r., ponieważ zarządzenie skarżący otrzymał w dniu 23 lutego 2012 r., a zażalenie wniósł w dniu 9 marca 2012 r. , data stempla pocztowego w sprawie II SAB/Gd 76/11 k. 37 czyli po upływie terminu 7 dni do jego wniesienia (k. 67-68). Skarżący został pouczony, że na to postanowienie Sądu przysługuje zażalenie do NSA w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, a zażalenie złożone po upływie tego terminu zostanie odrzucone na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 Ppsa (k. 70 i 72).

   Następnie Sąd ustalił, że skarżący Zbigniew Grabowski nie uiścił wpisu sądowego od skargi w wysokości 100 zł (l. 75). i postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2012 r. odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 Ppsa (k. 76-77).

   Skarżący został pouczony, że na powyższe przysługuje skarga kasacyjna do NSA w terminie 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem, a skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez uprawnionego pełnomocnika -pod rygorem jej odrzucenia. Równocześnie został Pan pouczony, że może Pan

4 [czwarta kartka dokumentu]

wystąpić do Sądu o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu (k. 79 i k. 81).

   Akta niniejszej sprawy kończą się na karcie 82. Dalsze Pana pisma z dnia 2 i 9 maja 2012 r. obejmują opisane na wstępie wnioski o wszczęcie postępowań dyscyplinarnych.

   Zarzut Pana, że sędzia M. Jaroszewska nie odróżnia zażalenia od wznowienia postępowania, połączony z wnioskiem o unieważnienie postanowienia z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt II SAB/Gd 71/11 – jest chybiony.

   Jak wskazano wyżej – został Pan pouczony o drodze zaskarżenia zarządzenia z dnia 15 lutego 2012 r. Swoje pismo z dnia 7 marca 2012 r. (k. 64), które zostało nadane w dniu 9 marca 2012 r., zostało przez Pana zatytułowane „Skarga o wznowienie postępowania”, ale kwestionował Pan w nim zarządzenie z dnia 15 lutego 2012 r. W praktyce sądowej powszechnie przyjmuje się, że nie uniemożliwia nadania biegu zażaleniu m. in. błędny tytuł pisma (por. B. Gruszczyński w: B. Dauter i in., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, wydanie II, Wolters Kluwer i Kantor Wydawniczy Zakamycze 2006 r, str. 463, teza 19).

   WSA w Warszawie postanowieniem z dnia 20 marca 2012 r. odrzucił zażalenie na zarządzenie Przewodniczącego z dnia 15 lutego 2012 r., przyjmując, że Pana pismo z dnia 7 marca 2012 r. (nadane w dniu 9 marca 2012 r.) jest zażaleniem na zarządzenie Przewodniczącego z dnia 15 lutego 2012 r.

   Jeżeli celem Pana było zakwestionowanie zarządzenia Przewodniczącego z dnia 15 lutego 2012 r., należało postąpić zgodnie z pouczeniem Sądu, jakie otrzymał Pan przy doręczeniu odpisu postanowienia (k. 60 i 61 akt sprawy). Powinien Pan również wnieść zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 20.03.2012 r. zgodnie z otrzymanym pouczeniem (k. 70 i 72 akt sprawy).

   Rzecznik Dyscyplinarny nie jest uprawniony do kontroli orzecznictwa wojewódzkich sądów administracyjnych, uprawnienie to przysługuje wyłącznie Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu (art. 3 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych).

   Dalszy Pana wniosek zawarty w piśmie z dnia 9 maja 2012 r. dotyczy postanowienia z dnia 24 kwietnia 2012 r. o odrzuceniu skargi z powodu nieuiszczenia wpisu sądowego, a formułujący zarzut, że sędzia M. Jaroszewska „pominęła wniosek o przywrócenie terminu z 16.06.2012 r. a doręczonego 18.04.2012 r.” jest niezrozumiały, ponieważ w aktach sprawy nie ma żadnego

5 [piąta kartka dokumentu]

dokumentu wniesionego przez Pana w kwietniu 2012 r., a w szczególności w dniu 18 kwietnia 2012 r.

   Zwraca uwagę, że w dacie sporządzenia pisma z dnia 9 maja 2012 r., nie mógł istnieć wniosek o przywrócenie terminu z „16.06.2012″.

   Jedyny wniosek zawierający w treści wyrazy o przywróceniu terminu, zawarty był w Pana piśmie z dnia 2 lutego 2012 r. (k. 51), zatytułowanym „skarga na niekonstytucyjność” i dotyczył wniosku o „przywrócenie terminu do udzielenia odpowiedzi na pismo (…) z dnia 17.01.2012 r.”, które zobowiązywało Pana do sprecyzowania w terminie 7 dni, czego dotyczy Pana pismo z dnia 9 stycznia 2012 r. Tyle, ze w uzasadnieniu tego wniosku zarzucił Pan Sądowi, wyłącznie, że niekonstytucyjne jest zmuszanie Pana do udzielania odpowiedzi w terminie 7 dni. O trybie wnoszenia środków odwoławczych został Pan pouczony przez Sąd – co dokładnie opisano wyżej.

   2. Akta sprawy II SAB/Gd 76/11.

   W dniu 9 listopada 2011 r. Zbigniew Grabowski wniósł skargę na bezczynność Rady Gminy […] w przedmiocie nie udzielania odpowiedzi na pisma z dnia 14.07.2011 r. i z dnia 26.08.2008 r., podania nieprawidłowego terminu sesji w zawiadomieniu z dnia 10.06.2011 r., poświadczenia nieprawdy w piśmie kierowanym do Wojewody Pomorskiego z dnia 16.08.2011 r., nie przesłania uzasadnienia do uchwały Gminy […] nr IX/72/2011 oraz protokołu z sesji Rady Gminy […] z dnia 30.06.2011 r.

   Rada Gminy […] wniosła o oddalenie skargi, stwierdzając, że podniesione zarzuty nie znajdują potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

Kolejnym wnioskiem dnia 9 stycznia 2012 r. skarżący przedstawił drugi wniosek o ukaranie Rady Gminy […], ponieważ Gmina nie wywiązuje się ze swoich konstytucyjnych obowiązków, a w szczególności władze gminy nie były w stanie doprowadzić do przejezdności ul. […] w […].

   WSA w Gdańsku postanowieniem z dnia 10 lutego 2012 r., w osobie sędzi Katarzyny Krzysztofowicz, odrzucił skargę na bezczynność Rady Gminy […] w przedmiocie usunięcia wodociągu (k. 26-29), ponieważ Rada Gminy nie była w niniejszej sprawie zobowiązana do wydania jakiegokolwiek władczego rozstrzygnięcia administracyjnego. W przedmiocie usunięcia instalacji, jak również w przedmiocie doręczenia skarżącemu określonych w skardze

6 [szósta kartka dokumentu]

dokumentów dotyczących usunięcia tej instalacji, ponieważ zaskarżona bezczynność organu nie mieści się w granicach właściwości sądu administracyjnego wyznaczoną treścią art. 3 Ppsa.

   Odpis tego postanowienia został doręczony skarżącemu w dniu 20.02.2012 r. (k. 33), z pouczeniem, że na powyższe postanowienie przysługuje skarga kasacyjna do NSA w terminie 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem, przy czym skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez właściwego pełnomocnika. Sąd pouczył również skarżącego, że może on wystąpić o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie właściwego pełnomocnika (k. 32-33).

   Skarżący Zbigniew Grabowski pismem z dnia 7 marca 2012 r. (data stempla pocztowego), wniósł „skargę o wznowienie postępowania” od postanowienia z dnia 10 lutego 2012 r. sygn. akt II SAB/Gd 76/11, którym Sąd odrzucił skargę w przedmiocie usunięcia wodociągu. Wyżej w pkt 1 dot. sprawy II SAB/Gd 71/11, wskazano, że błędny tytuł pisma nie stoi na przeszkodzie właściwemu zakwalifikowaniu pisma, zwłaszcza, że wniósł Pan o uchylenie przedmiotowego postanowienia w całości.

   Jak wskazano wyżej został Pan pouczony, że środkiem zaskarżenia jest skarga kasacyjna. Tak też ocenione zostało Pana pismo z dnia 7 marca 2012 r., które ponadto wniesione zostało w terminie przewidzianym dla skargi kasacyjnej (k. 38). Dlatego też Pana zarzut, że sędzia K. Krzysztofowicz nie odróżnia skargi kasacyjnej od wznowienia postępowania – jest bezpodstawny.

   WSA w Gdańsku postanowieniem z dnia 16 marca 2012 r. odrzucił Pana pismo z dnia 7 marca 2012 r. (nadane w dniu 9 marca 2012 r.) nazwane „skarga o wznowienie postępowania”, uznając, że w rzeczy samej, stanowi ono skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 10 lutego 2012 r. Stanowisko to Sąd starannie uzasadnił (k. 39-40), a doręczając Panu odpis postanowienia z uzasadnieniem, pouczył Pana o możliwości wniesienia zażalenia na to postanowienie (k. 42). Odpis postanowienia z uzasadnieniem i pouczeniem otrzymał Pan w dniu 23 marca 2012 r. (k. 45). Ponieważ nie wniósł Pan zażalenia od tego postanowienia – postanowienie z dnia 10 lutego 2012 r. stało się prawomocne.

   Jeżeli celem Pana było zakwestionowanie postanowienia Sądu z dnia 10 lutego 2012 r. należało postąpić zgodnie z pouczeniem, jakie otrzymał Pan przy doręczeniu odpisu tego postanowienia (k. 32 i 33 akt sprawy). Powinien Pan

7 [siódma kartka dokumentu]

również wnieść zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Sądu z dnia 16 marca 2012 r., zgodnie z otrzymanym pouczeniem (k. 42 i 45).

   Jak wskazano wyżej (pkt 1) Rzecznik Dyscyplinarny nie jest uprawniony do kontroli orzecznictwa wojewódzkich sądów administracyjnych, ponieważ uprawnienie to przysługuje wyłącznie Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych.

 

   3. Reasumując, zarzuty podniesione przez Pana dotyczą wyłącznie orzecznictwa, a sędziowie w tym zakresie są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom (art. 178 Konstytucji RP i art. 4 Pusa).

   Orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych podlegające zaskarżeniu i zarządzenia Przewodniczącego mogą być wyłącznie kontrolowane w drodze nadzoru judykacyjnego sprawowanego przez Naczelny Sąd Administracyjny (art. 3 § 2 Pusa).

   Sędzia może odpowiadać dyscyplinarnie za przewinienia służbowe i uchybienia godności urzędu (art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. -Prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 29 Pusa).

   W badanych sprawach takie uchybienia nie występują, wobec czego nie znajduję podstaw do podjęcia czynności dyscyplinarnych wobec wskazanych sędziów (art. 114 § 1 usp w zw. z art. 29 Pusa).

Rzecznik Dyscyplinarny Naczelnego Sądu Administracyjnego sędzia NSA w st. s. Jerzy Chromicki podpis nieczytelny

* * * * * * * * * *

Mój komentarz. Ob. Jerzy Chromicki w ogóle nie odniósł się do mojego konstytucyjnego prawa do sądu, które zostało ewidentnie złamane.