– Panie Marcinie, jako bankier nie będzie pan na naszej wyspie pracował. Zajmie się pan wyłącznie naszymi pieniędzmi.

 

– Z przyjemnością, z jaką by to zrobił każ­dy bankier, żeby się przyczynić do wspólnego dobra.

 

– Zbudujemy panu odpowiednie mieszka­nie, które będzie odpowiadało godności bankiera. Czy w międzyczasie możemy pana ulokować w pomieszczeniu służącym nam do zebrań?

 

– Oczywiście, moi przyjaciele. Ale naj­pierw wynieśmy z łodzi ocalone przedmioty: prasę drukarską, papier i inne akcesoria, a przede wszystkim baryłkę, z którą zechciejcie obchodzić się ze szczególną ostrożnością.

 

Wyładowali wszystko, przy czym baryłka ich zaintrygowała.

 

– Ta baryłka – oświadczył Marcin – jest skarbem nie mającym sobie równego. Jest peł­na … złota!

Pełna złota! Zdawało się, że z pięciu ciał uleci pięć dusz! Na Wyspę Rozbitków wkro­czył bóg cywilizacji. Bóg żółty, zawsze ukryty ale potężny, straszny, którego obecność czy nieobecność, albo najmniejsze kaprysy mogą decydować o losie wszystkich narodów!

 

– Złoto! Panie Marcinie, pan jest praw­dziwym, wielkim bankierem. O, wasza wyso­kość! O, czcigodny Marcinie! Najwyższy kapłanie boga, złota! A więc zechce pan przyjąć nasz hołd i przysięgę wierności!

 

– Tego złota starczyłoby dla całego kontynentu, moi przyjaciele. Ale złoto nie będzie krążyć. Trzeba je schować, gdyż jest ono duszą wszelkiego zdrowego pieniądza, a dusza zawsze jest niewidzialna. Wytłumaczę wam to wszystko przy wręczaniu pieniędzy.

 

* * * * * * * * * *

 

Całość i w kolorze można przeczytać na stronie:

http://michaeljournal.org/

 

Pod zakładką w języku polskim: Archiwum, 2010, nr 59. Tam również pod zakładką: Galeria można znaleźć dużo tekstów i rysunków na temat Kredytu społecznego.

 

To wszystko uzasadniania dlatego mamy: immunitety, trybunał stanu, niezależne od nas (gawiedź, pospólstwo, motłoch) sądy dla: sędziów, prokuratorów i komorników, a bankierzy zawsze znajdą jakiegoś: Napoleona, Lenina, Hitlera…

 

Przeczytaj. Zapamiętaj. Przekaż dalej.