Kodeks postępowania administracyjnego nie obowiązuje Sądu Apelacyjnego w Warszawie a Wojewódzki Sąd Administracyjny nie ma kognicji*.

Oto treść odpisu postanowienia WSA w Warszawie.

Sygn. akt IV SAB/Wa 184/14

POSTANOWIENIE

Dnia 10 października 2014 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie:

Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014 r, na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Zbigniewa Grabowskiego

na bezczynność Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie w podjęciu czynności co do niewłaściwego działania administracji Sądu

postanawia: odrzucić skargę.

Pieczęć okrągła WSA z godłem Polski

Na oryginale właściwy odpis Za zgodność z oryginałem Anna Nader podpis nieczytelny specjalista

2

Sygn. akt IV SAB/Wa 184/14

UZASADNIENIE

Zbigniew Grabowski w piśmie z dnia 27 lipca 2014 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Skarżący wniósł o podjęcie odpowiednich kroków, które spowodują, że otrzyma wreszcie wyrok, który 11 kwietnia 2014 r. „podobno” zapadł w sprawie sygn. akt I ACa 1355/13. Dołączył do skargi kserokopię protokołu rozprawy apelacyjnej przeprowadzonej w dniu 11 kwietnia 2014 r. przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie I Wydziałem Cywilnym.

W odpowiedzi na skargę Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie wniósł o odrzucenie skargi ze względu na brak kognicji sądu administracyjnego.

W piśmie z dnia 11 września 2014 r., stanowiącym uzupełnienie skargi, Zbigniew Grabowski wniósł o pociągnięcie Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie do odpowiedzialności dyscyplinarnej za bezczynność. Wskazał, że Prezes Sądu w sprawie skargi z dnia 27 lipca 2014 r., którą zbył milczeniem, dopuścił się obrazy art. 231 K.p.a. Skarżący, odnosząc się do odpowiedzi na skargę, stwierdził ponadto, że przedmiotem jego skargi jest niewłaściwe działanie administracji Sądu Apelacyjnego w Warszawie, za które odpowiada Prezes.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem legalności.

Stosownie natomiast do art. 3 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej również jajko ppsa, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na:

1. decyzje administracyjne,

3

2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,

3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,

4. inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,

4a. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach,

5. oraz bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w tych przypadkach.

Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności nie podejmuje jej w przewidzianym prawem terminie. Sądy administracyjne rozpatrują skargi na bezczynność organów wyłącznie w zakresie postępowań, które mogą zakończyć się wydaniem: decyzji administracyjnych, postanowień w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty oraz postanowień w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, jak również pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, bądź też wydaniem innych aktów lub podjęciem czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Z treści skargi Zbigniewa Grabowskiego z dnia 27 lipca 2014 r., uzupełnionej pismem z dnia 11 września 2014 r., wynika, że zarzuca on Prezesowi Sądu Apelacyjnego w Warszawie bezczynność w podjęciu czynności co do niewłaściwego działania administracji tego Sądu w zakresie czynności techniczno-organizacyjnych oraz zapewnienia właściwego toku wewnętrznego urzędowania Sądu. Skarżący powołuje się w szczególności na okoliczność niedoręczenia mu odpisu wyroku wydanego przez Sąd Apelacyjny w Warszawie. Podnosi, że Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie przez zaniechanie, którego się dopuścił, naruszył art. 231 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Przedmiot zaskarżenia określony przez skarżącego w powyższy sposób powoduje, że wniesiona przez niego skarga podlega odrzuceniu. Sprawa wszczęta tą skargą nie jest bowiem objęta kognicją sądu administracyjnego.

4

Otóż, zgodnie z art. 41 b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. 2013 r., poz. 427 ze zm.) organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku, dotyczących działalności sądu, jest prezes sądu (§ 1). Jeżeli skarga lub wniosek dotyczą działalności sądu okręgowego i sądu rejonowego, organem właściwym do rozpatrzenia jest prezes sądu okręgowego. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczą działalności sądu apelacyjnego i sądu okręgowego, organem właściwym do rozpatrzenia jest prezes sądu apelacyjnego (§ 2). Organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej działalności prezesa sądu rejonowego jest prezes sądu okręgowego, działalności prezesa sądu okręgowego – prezes sądu apelacyjnego, a działalności prezesa sądu apelacyjnego – Krajowa Rada Sądownictwa (§ 3).

W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest prawidłowy pogląd, że czynności – niezależnie od formy – podejmowane w trybie właściwym dla rozpatrywania skarg i wniosków na działalność organów administracji (także właściwych organów sądów w zakresie ich działalności administracyjnej) nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym objętym art. 3 ppsa i stąd nie podlegają kognicji sądu administracyjnego. Konsekwencją tego jest, że w tym postępowaniu nie przysługuje również skarga na bezczynność.

Skarga na działalność sądu apelacyjnego lub prezesa sądu apelacyjnego podlega rozpoznaniu zgodnie z powołanymi przepisami ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz rozporządzenia wykonawczego wydanego na podstawie art. 41e tej ustawy.

Zatem, ponieważ wywodzone przez skarżącego zaniechanie Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie nie dotyczy żadnej z prawnych form działania administracji publicznej, co do której dopuszczalne jest wniesienie skargi na bezczynność, a kognicja sądu administracyjnego nie wynika w przedmiotowej sprawie także z przepisów szczególnych, to przedmiotowa skarga podlega odrzuceniu, jako niedopuszczalna.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 58 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.

Pieczęć okrągła WSA z godłem Polski

Na oryginale właściwy odpis Za zgodność z oryginałem Anna Nader podpis nieczytelny specjalista

*kognicja daw. rozpatrywanie sprawy, zwłaszcza sądowej; dochodzenie, śledztwo.