Po hucznie obchodzonym czekoladowym i kotylionowym XXV leciu wolności od PRL-u i częściowo wolnych wyborów, co było rewelacyjnym i wyjątkowy w skali wolnego Świta, tylko strajk generalny może zakończyć, moim zdaniem, problem lekceważącego stosunku władców w Polsce do nas, pospolitych zjadaczy chleba. Czasami władzy w Polsce nazywają też nas: banda, chmara, ciżba, czereda, dzicz, gawiedź, hałastra, hołota, hurma, motłoch, pospólstwo, tałałajstwo, tłuszcza czy wataha, czy pajace jak miało to miejsce ostatnio w tak zwanych „negocjacjach władzy z górnikami”. Ale dlaczego tak jest u nas w Polsce?
Przedstawiam całkiem świeżutki dowód, na okoliczność, że funkcje władcze w Polsce powierza się ludziom, którzy nie rozumieją tego co podpisują. Natomiast winnych temu stanowi rzeczy wskazuje Konstytucja i ustawa, co przedstawiam poniżej. Każdy sam może ocenić, czy moja opinia o strajku generalnym jest uzasadniona. Oto wiceprezes Sądu Okręgowego w Gdańsku SSO Rafał Terlecki, wspiął się na wyżyny swoich możliwości intelektualnych i po miesiącu, od złożenia mojej skargi bezpośrednio w tym sądzie, spłodził kilka linijek poniższego pisma.
KONSTYTUCJA
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z 2 kwietnia 1997 roku, Dz. U. z 2-04-1997, Nr 78, poz. 483 + zm.
Z preambuły: pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane, pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność, w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem,ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot.
Art. 1. Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli. Art. 2. Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Art. 3. Rzeczpospolita Polska jest państwem jednolitym. Art. 4. 1. Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu. 2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio. Art. 10. 1. Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej. 2. Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały.
PRAWO O USTROJU SĄDÓW POWSZECHNYCH
ustawa z dnia 27-07-2001 r., Dz. U. 2001 Nr 98 poz. 1070 + zm.
Art. 23. § 1. Prezesa sądu apelacyjnego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród sędziów sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji. § 2. Minister Sprawiedliwości przedstawia zgromadzeniu ogólnemu kandydata na prezesa, w celu wydania opinii. § 3. Jeżeli opinia nie zostanie wydana w terminie dwóch miesięcy od dnia przed-stawienia kandydata, Minister Sprawiedliwości może powołać prezesa sądu apelacyjnego bez opinii. § 4. W razie wydania przez zgromadzenie ogólne negatywnej opinii o kandydacie, Minister Sprawiedliwości może go powołać po uzyskaniu pozytywnej opinii Krajowej Rady Sądownictwa. Negatywna opinia Krajowej Rady Sądownictwa jest dla Ministra Sprawiedliwości wiążąca. § 5. Jeżeli Krajowa Rada Sądownictwa w terminie trzydziestu dni od dnia przed-stawienia przez Ministra Sprawiedliwości zamiaru powołania prezesa, mimo negatywnej opinii zgromadzenia ogólnego, nie wyda opinii, uważa się, że opinia jest pozytywna. § 6. Wiceprezesa sądu apelacyjnego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród sędziów danego sądu apelacyjnego, na wniosek prezesa tego sądu i po zasięgnięciu opinii kolegium tego sądu.
Art. 24. § 1. Prezesa sądu okręgowego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród sędziów sądu okręgowego albo sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu i opinii prezesa przełożonego sądu apelacyjnego. § 2. Do powołania prezesa sądu okręgowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 23 § 2–5. § 3. Wiceprezesa sądu okręgowego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród sędziów danego sądu okręgowego, na wniosek prezesa tego sądu, po zasięgnięciu opinii kolegium tego sądu i opinii prezesa przełożonego sądu apelacyjnego.
