Coraz więcej poważnych źródeł informuje. ZARAZA ChRL zwana COVID jest BRONIĄ BIOLOGICZNĄ i z rozmysłem wywołaną WOJNĄ ŚWIATOWĄ. Celem ChRL jest dążenie bycie ośrodkiem siły i cywilizacji na Ziemi. Niezmiennie powtarzają NIE CHCEMY WOJNY ALE JEJ SIĘ NIE BOIMY. Wirus ZARAZA ChRL nie został przeniesiony na ludzi przez komary, meszki czy inne większe zwierzątka jest to wynik gebelsowskiej propagandy = Kłamcie, kłamcie aż wam uwierzą.
PAUL JOSEPH GOEBBELS (*29-10-1897 †1-05-1945) to mistrz propagandy. Niemiecki polityk, minister propagandy i oświecenia publicznego w rządzie ADOLFA HITLERA (*20-04-1889 †30-04-1945).
P. J. GOEBBELS był członkiem ścisłego kierownictwa partii NSDAP w III Rzeszy. W ostatnich dniach życia był jej kanclerzem. Jedną z cech wyróżniających państwa totalitarne jest indoktrynacja całego społeczeństwa. W III Rzeszy J. P. GOEBBELS stworzył aparat propagandy, za pomocą którego nadzorował wszystkie środki przekazu: prasę, radio, film oraz literaturę i sztukę. W ten sposób kształtował poglądy i postawy Niemców.
ZARAZA ChRL została celowo i świadomie wypuszczony jako potwór zbliżony do chimery z tą różnicą, że ZARAZA ChRL nie jest stworem ziejącym ogniem. To maleństwo, którego gołym okiem nie widać. ZARAZA ChRL została stworzona w chińskich laboratoriach przy znacznym wsparciu materialnym i osobowym USA. Jest tam również i udział Polski. Kto poszpera to i znajdzie.
Bez większego wysiłku można znaleźć informację o tym, że na Ziemi ZARAZA ChRL w ciągu roku zabiła około 3,5 mln ludzi. Poprawka mówi się, że jest to liczba mocno zaniżona. Ocenia się, że ta liczba jest dwa razy większa. Tym samym fakt ten wypełnia definicję LUDOBÓJSTWA. Termin ten utworzył w 1944 RAFAŁ LEMKIN (*24-06-1900 †28-08-1959) polski i amerykański prawnik pochodzenia żydowskiego. Specjalizował się w prawie karnym. R. LEMKIN jest autorem projektu konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z 9-12-1948 nazywanej KONWENCJĄ LEMKINA. Konwencja ta został ratyfikowana przez PRL w 1950 i obowiązuje do dziś.
KONWENCJA W SPRAWIE ZAPOBIEGANIA I KARANIA ZBRODNI LUDOBÓJSTWA
Ratyfikowana przez PRL Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z 1952 r., nr 2, poz. 9.
W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
BOLESŁAW BIERUT
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 9 grudnia 1948 r. została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją przystępujemy do niej z następującymi zastrzeżeniami:
„Co się tyczy artykułu IX, Polska nie uważa się za związaną postanowieniami tego artykułu, uważając, że zgoda wszystkich stron w sporze stanowi w każdym poszczególnym przypadku konieczny warunek wniesienia sprawy przed Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.
„Co się tyczy artykułu XII, Polska nie przyjmuje postanowień tego artykułu, uważając, że Konwencja powinna stosować się do terytoriów nieautonomicznych, włącznie z terytoriami powierniczymi.”. Oświadczamy, że wyżej wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
Dano w Warszawie, 22 września 1950 r. (-) Bolesław Bierut,
Prezes Rady Ministrów (-) J. Cyrankiewicz, L.S. Minister Spraw Zagranicznych w z. (-) St. Skrzeszewski
KONWENCJA W SPRAWIE ZAPOBIEGANIA I KARANIA ZBRODNI LUDOBÓJSTWA
Umawiające się Strony po rozważeniu zawartej w rezolucji Ogólnego Zgromadzenia Narodów Zjednoczonych Nr 96/I z dnia 11 grudnia 1946 r. deklaracji, stwierdzającej, że ludobójstwo jest zbrodnią w obliczu prawa międzynarodowego, sprzeczną z duchem i celami Narodów Zjednoczonych i potępioną przez świat cywilizowany: uznając, że we wszystkich okresach historycznych ludobójstwo wyrządziło ludzkości wielkie straty; w przekonaniu, że międzynarodowa współpraca jest konieczna dla uwolnienia ludzkości od tej ohydnej klęski; zgadzają się na poniższe postanowienia:
Artykuł I. Umawiające się Strony potwierdzają, że ludobójstwo, popełnione zarówno w czasie pokoju jak podczas wojny, stanowi zbrodnię w obliczu prawa międzynarodowego, oraz zobowiązują się zapobiegać tej zbrodni i karać ją.
Artykuł II. W rozumieniu Konwencji niniejszej ludobójstwem jest którykolwiek z następujących czynów, dokonany w zamiarze zniszczenia w całości lub części grup narodowych, etnicznych, rasowych lub religijnych, jako takich:
- a) zabójstwo członków grupy,
- b) spowodowanie poważnego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia psychicznego członków grupy,
- c) rozmyślne stworzenie dla członków grupy warunków życia, obliczonych na spowodowanie ich całkowitego lub częściowego zniszczenia fizycznego,
- d) stosowanie środków, które mają na celu wstrzymanie urodzin w obrębie grupy,
- e) przymusowe przekazywanie dzieci członków grupy do innej grupy.
Artykuł III. Następujące czyny podlegają karze:
- a) ludobójstwo,
- b) zmowa w celu popełnienia ludobójstwa,
- c) bezpośrednie i publiczne podżeganie do popełnienia ludobójstwa,
- d) usiłowanie popełnienia ludobójstwa,
- e) współudział w ludobójstwie.
Artykuł IV. Winni ludobójstwa lub któregokolwiek z czynów, wymienionych w Artykule III, będą karani bez względu na to, czy są konstytucyjnie odpowiedzialnymi członkami rządu, funkcjonariuszami publicznymi czy też osobami prywatnymi.
Artykuł V. Umawiające się Strony zobowiązują się do wydania, zgodnie z ich konstytucjami, przepisów prawnych koniecznych dla wykonania postanowień niniejszej Konwencji, a w szczególności do skutecznego karania winnych ludobójstwa lub innych czynów, wymienionych w Artykule III.
Artykuł VI. Osoby oskarżone o ludobójstwo lub inne czyny wymienione w Artykule III będą sądzone przez właściwy trybunał państwa, na którego obszarze czyn został dokonany, lub przez międzynarodowy trybunał karny, którego kompetencja będzie obejmowała te Umawiające się Strony, które kompetencję tę przyjmą.
Artykuł VII. Ludobójstwo i inne czyny wymienione w Artykule III nie będą uważane za przestępstwa polityczne, o ile chodzi o dopuszczalność ekstradycji. Umawiające się Strony zobowiązują się w takich przypadkach dokonywać ekstradycji zgodnie z ich ustawami i obowiązującymi traktatami.
Tak wyglądają pierwsze trzy strony w oryginale. Zaś cały dokument liczy 10 stron sporządzony kilku językach.
Całość jest tu
http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19520020009
Tu trzeba przypomnieć, że rozporządzenie o paszportach COVIT liczy 49 stron w jednym języku. Cały tekst jest tutaj: resource.html (europa.eu) kto ma chęć i cierpliwość może zagłębić się w tym bełkocie urzędników UE.
Na koniec tej części posłużę się ulubionym powiedzeniem GIOVANNI FALCONE (*18-05-1939 †23-05-1992). Włoski sędzia śledczy, znany z bezkompromisowej walki z mafią sycylijską. Zginął 23-05-1992 razem z żoną (FRANCESCA MORVILLO, także sędzią) w zamachu bombowym na autostradzie koło Capaci zapożyczone ze sztuki WILIAMA SZEKSPIRA (*1564 †1616) JULIUSZ CEZAR (*100 †44 p.n.e zamordowany): CI, KTÓRZY SIĘ BOJĄ, UMIERAJĄ CODZIENNIE. CI, KTÓRZY SIĘ NIE BOJĄ, UMIERAJĄ TYLKO RAZ.
cdn
