Prawo do sądu? Fraktal!

ZG-akuzator

PRAWO DO SĄDU JEST PODSTAWOWYM PRAWEM JEDNOSTKI i fundamentem gwarancji praworządności w państwie. W OJCZYŹNIE prawo to jest czystą fantazją, imaginacją i wytworem wyobraźni rządzących POLSKĄ. Dlaczego fraktal? Poszczególnym cyfrom można przypisać Sąd: 1 – Rejonowy, 2 – Odwoławczy, 3 – Okręgowy, 4 – Apelacyjny, 5 – Najwyższy.

IDĄ WYBORY. GIOVANNI FALCONE (1939 – zabity 1992) włoskim sędzią śledczym upowszechnił myśl: Ci, którzy się boją, umierają codziennie. Ci, którzy się nie boją, umierają tylko raz. WILIAM SZEKSPIRA (1564 – 1616) Juliusz Cezar. Zaś św. AUGUSTYN (354 – 430 r.) stwierdził: Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą.

Na treść prawa do sądu inspirowanego zarówno poglądami doktryny [system poglądów, twierdzeń i założeń z określonej dziedziny wiedzy] a także międzynarodowymi standardami praw człowieka [stosowne akty prawne niżej] składa się pięć czynności, na podstawie których z całą odpowiedzialnością możemy stwierdzić, że mamy to prawo lub nie mamy prawa do sądu.

  1. Dostęp do sądu. Jest to prawo do uruchomienia procedury przed sądem jako bezstronny, niezawisły i niezależny organ władzy państwowej w każdej sprawie bez względu na szczegółowe relacje proceduralne.
  2. Jawna procedura. Jest to jawne postępowanie sądu na każdym etapie danej sprawy zgodnie z wymogami sprawiedliwości i jawności.
  3. Dostęp do akt. Oznacza, że strony postępowania winny mieć swobodny i nieskrępowany dostęp do akt na każdym etapie postępowania sądu.
  4. Wyrok sądowy. Jest to wiążące rozstrzygnięcie danej sprawy przez sąd. Nie mylić z orzeczeniem zamykającym sprawę bez rozstrzygnięcia sporu.
  5. Zaskarżenie wyroku. Strona, która nie zgadza się z treścią wyroku ma prawo zaskarżyć ów wyrok bez żadnych ograniczeń czy przymusów.

My pospolici zjadacze chleba jesteśmy pozbawieni prawa do sądu od września 1939 r. Niedobór prawa do sądu obejmuje brak prostej zasady JEDNA SPRAWA JEDNE AKTA I NUMEROWANE STRONY.

Tym samym można namnażać byty administracyjne i sądowe praktycznie w nieskończoność. Stan Taki mamy dlatego, że sędziowie w gruncie rzeczy przed nikim nie odpowiadają.

Z tego powodu tak to się dzieje.

  1. kreowanie gigantycznych problemów z uruchomieniem procedury;
  2. sędziowie nie czytają akt i ukrywają się za stażystami;
  3. opłaty sądowe to bastion i widzi mi się sędziów;
  4. dokumenty nie są numerowane przed wysłaniem do petenta;
  5. jawność procedur to fikcja;
  6. stały i nieskrępowany dostęp do dokumentacji sądowej to mrzonka;
  7. g) giną dokumenty i cale akta;
  8. przymus adwokacki i prokuratorski jest niekonstytucyjny i tak jak sędziowie praktycznie za nic nie od­ powiadają;
  9. ustawowo określone orzeczenia z uzasadnieniem nie są doręczane stronom;
  10. zaskarżanie orzeczeń wymaga ogromnego wysiłku fizycznego i intelektualnego oraz niemało pieniędzy.

Takim postępowaniem organów władz w Polsce OD DZIESIĄTEK LAT nie jestem w stanie wyjaśnić prostej zdawałoby się czynności. Dlaczego to akt zgonu mojego taty, Bronisław Grabowski (*13-05-1920 †20-04-1954) został wystawiony w 11 miesięcy po jego śmierci? Rzecz działa się we Lwówku Śląskim. Kolegialne zezwolenie Prezydium Rady Powiatu Lwówka Śląskiego na wydanie aktu zgonu zapadło 17-03-1955 r. – dowód akta SIEDMIU spraw IPN Wrocław: Ko 138/03, Ko 59/03, S28/03/Zk, PP 201/03, Sn 307/03/Zk/Wr i Ko 7.2018.

MIĘDZYNARODOWE PRAWA CZŁOWIEKA

POWSZECHNA DEKLARACJA PRAW CZŁOWIEKA

Uchwalona 10 grudnia 1948 przez ONZ

ZWAŻYWSZY, że uznanie przyrodzonej godności oraz równych i niezbywalnych praw wszystkich członków wspólnoty ludzkiej jest podstawą wolności, sprawiedliwości i pokoju świata, zważywszy, że nieposzanowanie i nieprzestrzeganie praw człowieka doprowadziło do aktów barbarzyństwa, które wstrząsnęły sumieniem ludzkości, i że ogłoszono uroczyście jako najwznioślejszy cel ludzkości dążenie do zbudowania takiego świata, w którym ludzie korzystać będą z wolności słowa i przekonań oraz z wolności od strachu i nędzy, zważywszy, że konieczne jest zawarowanie praw człowieka przepisami prawa, aby nie musiał doprowadzony do ostateczności – uciekać się do buntu przeciw tyranii i uciskowi, (…)

ARTYKUŁ 10.

Każdy człowiek ma na warunkach całkowitej równości prawo, aby przy rozstrzyganiu o jego prawach i zobowiązaniach lub o zasadności wysuwanego przeciw niemu oskarżenia o popełnienie przestępstwa być słuchanym sprawiedliwie i publicznie przez niezależny i bezstronny sąd.

EUROPEJSKA KONWENCJA PRAW CZŁOWIEKA

Sporządzona 4 listopada 1950 r. Rada Europy.

RZĄDY PAŃSTW – SYGNATARIUSZY niniejszej Konwencji, członkowie Rady Europy, zważywszy na Powszechną Deklarację Praw Człowieka, uchwaloną 10 grudnia 1948 r. przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych; zważywszy, że owa Deklaracja zmierza do zapewnienia powszechnego i efektywnego stosowania zawartych w niej praw; zważywszy, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności jej członków i że jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu jest ochrona oraz rozwój praw człowieka i podstawowych wolności; potwierdzając swoją głęboką wiarę w te podstawowe wolności, które są fundamentem sprawiedliwości i pokoju na świecie i których zachowanie opiera się głównie z jednej strony na rzeczywiście demokratycznym ustroju politycznym, a z drugiej – na jednolitym pojmowaniu i wspólnym poszanowaniu praw człowieka, do których się one odwołują; zdecydowane jako Rządy państw europejskich, działających w tym samym duchu i posiadających wspólne dziedzictwo ideałów i tradycji politycznych, poszanowania wolności i rządów prawa, podjąć pierwsze kroki w celu zbiorowego zagwarantowania niektórych praw wymienionych w Powszechnej Deklaracji, uzgodniły, co następuje:

ARTYKUŁ 6

  1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej. Postępowanie przed sądem jest jawne, jednak prasa i publiczność mogą być wyłączone z całości lub części rozprawy sądowej ze względów obyczajowych, z uwagi na porządek publiczny lub bezpieczeństwo państwowe w społeczeństwie demokratycznym, gdy wymaga tego dobro małoletnich lub gdy służy to ochronie życia prywatnego stron albo też w okolicznościach szczególnych, w granicach uznanych przez sąd za bezwzględnie konieczne, kiedy jawność mogłaby przynieść szkodę interesom wymiaru sprawiedliwości.
  2. Każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasu udowodnienia mu winy zgodnie z ustawą.
  3. Każdy oskarżony o popełnienie czynu zagrożonego karą ma co najmniej prawo do:
  4. niezwłocznego otrzymania szczegółowej informacji w języku dla niego zrozumiałym o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko niemu oskarżenia;
  5. posiadania odpowiedniego czasu i możliwości do przygotowania obrony;
  6. bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, a jeśli nie ma wystarczających środków na pokrycie kosztów obrony – do bezpłatnego korzystania z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości;
  7. przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia oraz żądania obecności i przesłuchania świadków obrony na takich samych warunkach jak świadków oskarżenia;
  8. korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli nie rozumie lub nie mówi językiem używanym w sądzie.

MIĘDZYNARODOWY PAKT

PRAW OBYWATELSKICH I POLITYCZNYCH

Otwarty do podpisu 19 grudnia 1966 r. ONZ

PAŃSTWA-STRONY niniejszego Paktu, zważywszy, że zgodnie z zasadami ogłoszonymi w Karcie Narodów Zjednoczonych uznanie przyrodzonej godności oraz równych i niezbywalnych praw wszystkich członków wspólnoty ludzkiej stanowi podstawę wolności, sprawiedliwości i pokoju na świecie, uznając, że prawa te wynikają z przyrodzonej godności osoby ludzkiej, uznając, że zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka ideał wolnej istoty ludzkiej korzystającej z wolności obywatelskiej i politycznej oraz wyzwolonej od lęku i niedostatku może być osiągnięty tylko wówczas, kiedy zostaną stworzone warunki zapewniające każdemu korzystanie z praw obywatelskich i politycznych oraz gospodarczych, społecznych i kulturalnych, (…)

ARTYKUŁ 14

  1. Wszyscy ludzie są równi przed sądami i trybunałami. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia sprawy przez właściwy, niezależny i bezstronny sąd, ustanowiony przez ustawę, przy orzekaniu co do zasadności oskarżenia przeciw niemu w sprawach karnych bądź co do jego praw i obowiązków w sprawach cywilnych. Prasa i publiczność mogą być wykluczone z całości lub części rozprawy sądowej ze względu na moralność, porządek publiczny lub bezpieczeństwo państwowe w demokratycznym społeczeństwie albo jeżeli interes życia prywatnego stron tego wymaga, albo w stopniu, w jakim sąd uzna to za bezwzględnie konieczne w szczególnych okolicznościach, kiedy jawność mogłaby przynieść szkodę interesom sprawiedliwości; jednakże każde orzeczenie sądu wydane w jakiejkolwiek sprawie karnej lub cywilnej będzie publicznie ogłoszone, z wyjątkiem przypadków, gdy wymaga tego interes młodocianych lub gdy sprawa dotyczy sporów małżeńskich albo opieki nad dziećmi.
  2. Każda osoba oskarżona o popełnienie przestępstwa ma prawo być uważana za niewinną aż do udowodnienia jej winy zgodnie z ustawą.
  3. Każda osoba oskarżona o popełnienie przestępstwa ma prawo, na zasadach pełnej równości, co najmniej do następujących gwarancji:
  4. otrzymania niezwłocznie szczegółowej informacji w języku dla niej zrozumiałym o rodzaju i przyczynie oskarżenia;
  5. dysponowania odpowiednim czasem i możliwościami w celu przygotowania obrony i porozumienia się z obrońcą przez siebie wybranym;
  6. rozprawy bez nieuzasadnionej zwłoki;
  7. obecności na rozprawie, bronienia się osobiście lub przez obrońcę przez siebie wybranego; do otrzymania informacji, jeżeli nie posiada obrońcy, o istnieniu powyższego prawa oraz posiadania obrońcy wyznaczonego dla niej w każdym przypadku, kiedy interesy sprawiedliwości tego wymagają, bez ponoszenia kosztów obrony w przypadkach, kiedy oskarżony nie posiada dostatecznych środków na ich pokrycie;
  8. przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia i zapewnienia obecności i przesłuchania świadków obrony na tych samych warunkach, co świadków oskarżenia;
  9. korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli oskarżony nie rozumie lub nie mówi językiem używanym w sądzie;
  10. nieprzymuszania do zeznawania przeciwko sobie lub do przyznania się do winy.

Powyższe informacje są w każdym podręczniku akademickim dla studentów prawa.

Dodaj komentarz