APARATCZYK PILNUJE UKŁADU DYKTATURY (APUD > DUPA) w OJCZYŹNIE. Przed nami wybory do EuroKOMUNY. Władzę w POLSCE sprawuje niewielka grupa oligarchów poprzez aparatczyki.

OLIGARCHA to osoba reprezentant bogaczy lub ŻydoKomunę.

APARATCZYKI to zawodowi działacze polityczni. Z reguły za nasze publiczne pieniądze. Najczęściej zajmują intratne i wysoko opłacane stanowiska. Z zasady nie ponoszą za swoje działanie żadnej odpowiedzialności. Tym sposobem APUD rozsadza państwo od środka przez wtrącanie się między innymi w nasze święte prawo WŁASNOŚCI.

Na przykładzie krotoszyńskiego oligarchy Ob. TOMASZ BIERNACKI (ur. 22-12-1973). W ciągu zaledwie kilkunastu lat zgromadził majątek wart ponad 20 miliardów (20 milionów = 2×10¹⁰ = 20.000.000.000) zł.

Jak dochodzi się do takiego majątku? Nieśmiało ośmielę się przedstawić problem na moim osobistym doświadczeniu, jako że sklep DINO został wybudowany w moim bezpośrednim sąsiedztwie. Przedstawiam dowody na okoliczność. Ob. TOMASZ BIERNACKI NIE MA OBOWIĄZKU PRZESTRZEGANIA PRAW. No a cóż to mówi prawo o własności? Konstytucję III RP/PRL BIS (KRP) spłodziła ŻydoKomuna w 1997 zaopatrzono w preambułę = inwokacja, nagłówek, prolog, wprowadzenie, wstęp. Jest to tak zwany duch prawa. A czymże jest duch prawa? W sprawie wypowiedział się w XVIII w. francuski filozof CHARLES DE MONTESKIUSZ (1689 – 1755) w traktacie pod tytułem O duchu prawa. Rozprawa składa się z 31 ksiąg. MONTESKIUSZ wyszedł od koncepcji prawa naturalnego i wywiódł. Prawo stanowione zostało ustanowione dla poskromienia dzikości natury. Natomiast przy tworzeniu prawa należy brać pod uwagę naturalne uwarunkowania, które kształtują ducha praw: wielkość terytorium państwa, klimat, religia, obyczaje, historia, formy gospodarowania i zasady rządzenia. Przy tym MONTESKIUSZ wyróżnił trzy formy państwa:

• despotia zasadą rządzenia jest strach,
• monarchia rządy odwołują się do honoru,
• republika ustrój demokratyczny oparty na cnocie albo arystokratyczny oparty na umiarkowaniu warstw rządzących.

MONTESKIUSZ uważał, że o jakości państwa stanowi gwarantowanie przez nie wolności obywateli. Filozof spopularyzował dziś określaną jako klasyczną definicję trójpodziału władzy: ustawodawcza, wykonawcza i sądownictwo. Pierwsze wydanie anonimowe (Genewa 1748) znalazło się na indeksie dzieł zakazanych przez Kościół Katolicki.

W tym miejscu należy przypomnieć znacznie wcześniejsze dzieło NICCOLO MACHIAVELLI (1469 – 1527) o zasadach zdobywania i utrzymywania władzy Książę. N. MACHIAVELLI to prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata florencki. Jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli renesansowej (odrodzenie) myśli politycznej XV i XVI w. Traktat o sprawowaniu władzy Książę opisuje funkcjonowanie zarówno republik i królestw. Książę sprawił, że od nazwiska aktora powstał termin makiawelizm jako forma realizmu politycznego, doktryna. Makiawelizm odrzuca moralność w polityce i głosi, że wszystkie środki, zarówno moralne, jak i niemoralne, są dozwolone dla osiągnięcia pożądanych celów politycznych. W 1559 dzieła N. MACHIAVELLEGO znalazły się na indeksie ksiąg zakazanych przez Kościół Katolicki. Upłynęło 189 lat (1559 do 1748) by traktat MONTESKIUSZA O duchu prawa dostąpił podobnego zaszczytu. Podobnie rzecz miała się z dziełem MIKOŁAJA KOPERNIKA (1473 – 1543) De revolutionibus orbium coelestium = O obrotach sfer niebieskich. Dzieło najwybitniejszego polskiego astronoma zawiera wykład heliocentrycznej i heliostatycznej budowy wszechświata. Na owe czasy stanowiło przewrót w nauce i ówczesnym światopoglądzie. Ukazało się drukiem w Norymberdze w 1543. Od 1616 do 1835 roku figurowało w indeksie ksiąg zakazanych Kościoła Katolickiego.

Po tym wstępie o duchu prawa i nie tylko spójrzmy na KRP i jej preambuła = inwokacja, nagłówek, prolog, wprowadzenie, wstęp. Jest to tak zwana litera prawa. Już starożytni stwierdzili.

TO CO JEST NAPISANE

NIE PODLEGA INTERPRETACJI

Dowodem jest STELA HAMMURABIEGO wykonana z czarnego diorytu -magmowa skała głębinowa nazwana KODEKSEM HAMMURABIEGO. Sporządzenie płaskorzeźby miało na celu przedstawienie faktu. PRAWO POCHODZI OD BOGA. Część rozwiązań stosowana jest do dziś.

Ten dokument powstał bez mała 4.000 lat temu. W 1.000 lat później mamy do czynienia z kolejnym przekazaniem praw od Boga. Był to dekalog, czyli 10 przykazań boskich.

KRP spłodziła ŻydoKomuna w 1997 dla nas = ciemny lud, pospólstwo, wataha.

(…) pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane, pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność, w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem, ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot.

Dalej ŻydoKomuna w KRP zapisała dla nas = ciemny lud, pospólstwo, wataha.

Art. 2. Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Art. 4. 1. Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu. 2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.

Art. 8. 1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej.

Art. 21. 1. Rzeczpospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia. 2. Wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem.

Art. 32. 1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. 2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Art. 46. Przepadek rzeczy może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.

Art. 64. 1. Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia. 2. Własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla wszystkich ochronie prawnej. 3.    Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności.

Jako komentarz obrazek, który zastępuje tysiące słów.

16-05-2024

Aktem prawnym niższego rzędu jest Kodeks cywilny. Tu też nie ma dużo do zagłębiania się w tekst. Wypada tu tylko przypomnieć, że od kilku tysięcy lat obowiązuje bardzo prosta zasada TO CO JEST NAPISANE NIE PODLEGA INTERPRETACJI. Zatem czytajmy Kodeks cywilny. Stanowi on bowiem.

DZIAŁ II. TREŚĆ I WYKONYWANIE WŁASNOŚCI

Art. 140. Prawo własności. W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Art. 141. Uchylony

Art. 142. Stan wyższej konieczności a prawa właściciela. (…)

Art. 143. Zakres prawa własności gruntu. W granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią. Przepis ten nie uchybia przepisom regulującym prawa do wód.

Art. 144. Zakazanie immisji. Właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.

Art. 145. Służebność drogi koniecznej. (…)

Art. 146. Służebność osobista. (…)

Art. 147. Zakaz robót ziemnych grożących utratą oparcia. (…)

Art. 148. Pożytki z owoców opadłych z drzewa. (…)

Art. 149. Prawo wejścia na grunt sąsiedni celem usunięcia zwieszających się gałęzi lub owoców. Właściciel gruntu może wejść na grunt sąsiedni w celu usunięcia zwieszających się z jego drzew gałęzi lub owoców. Właściciel sąsiedniego gruntu może jednak żądać naprawienia wynikłej stąd szkody.

Art. 150. Usunięcie korzeni, gałęzi i owoców zwieszających się z sąsiedniego gruntu. Właściciel gruntu może obciąć i zachować dla siebie korzenie przechodzące z sąsiedniego gruntu. To samo dotyczy gałęzi i owoców zwieszających się z sąsiedniego gruntu; jednakże w wypadku takim właściciel powinien uprzednio wyznaczyć sąsiadowi odpowiedni termin do ich usunięcia.

Art. 151. Przekroczenie granic przy wznoszeniu budynku. (…)

Art. 152. Obowiązki właścicieli gruntów sąsiadujących w zakresie rozgraniczenia gruntów. Właściciele gruntów sąsiadujących obowiązani są do współdziałania przy rozgraniczeniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych; koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania stałych znaków granicznych ponoszą po połowie.

Art. 153. Ustalenie spornych granic gruntów. (…)

Art. 154. Utrzymywanie i użytkowanie urządzeń, drzew i krzewów na granicy gruntów. (…)

Prawda, że nie ma dużo tego czytania. Problem w tym, aby wiedzieć co czytać.

Problemy budowania reguluje Prawo budowlane.

Rzecz trzeba rozpocząć od podstaw. Dla ustalenia kręgu stron w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę kluczowe znaczenie ma pojęcie obszaru oddziaływania budynku. Obszar taki wyznacza się, żeby sprawdzić, czy budowa, którą planujemy, nie ograniczy sąsiadom ich prawa własności i możliwości zagospodarowania własnych działek w przyszłości. Jeśli analiza wskazuje, że obszar oddziaływania obejmuje sąsiednie działki, to ich właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy stają się stronami w postępowaniu. Daje im to możliwość czynnego udziału w postępowaniu i zgłaszania zastrzeżeń. O wyznaczeniu obszaru oddziaływania mówi Prawo budowlane.

Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: obszarze oddziaływania obiektu: (…) pkt. 20) należy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zabudowie tego terenu.

Art. 5. 1. Obiekt budowlany jako całość oraz jego poszczególne części, wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając: (…) 9) poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej;

Zatem stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Tak stanowi Prawo budowlane. Art. 28. 1. Roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29–31. 1a. Decyzję o pozwoleniu na budowę wydaje organ administracji architektoniczno-budowlanej. 2. Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Jest to przepis szczególny w stosunku do Kodeks postępowania administracyjnego wynikającej z art. 28. Stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.

Naruszenie powyższego obowiązku może mieć wpływ na wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Niezależnie od powyższego, ustalenie kręgu stron postępowania w takim przypadku należy do organu administracji architektoniczno-budowlanej w moim przypadku jest nim Starosta Wejherowski. W czasie wydawania pozwolenia na budowę sklepu DINO w moim bezpośrednim sąsiedztwie na stolcu starosty zasiadała Ob. GABRIELA E. LISIUS.

Z przytoczonych wyżej zapisów obowiązującego prawa jednoznacznie wynika. Ob. G. E. LISIUS jako starosta nadużyła uprawnień wydając pozwolenie na budowę sklepu DINO w moim bezpośrednim sąsiedztwie. Kodeks karny tak to definiuje.

Art. 231. Nadużycie uprawnień przez funkcjonariusza publicznego. § 1. Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie i wyrządza istotną szkodę, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona czynu zabronionego określonego w art. 228 sprzedajność pełniącego funkcję publiczną.

 Konsekwencje braku prawidłowego ustalenia przez organ strony mogą być bardzo poważne dla inwestora. Jeśli organ błędnie wyznaczy obszar oddziaływania obiektu i nie zapewni udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę wszystkim uprawnionym podmiotom, to możliwe będzie wznowienie postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, albowiem strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu. Kodeks postępowania administracyjnego tak to definiuje.

Art. 145. Przesłanki wznowienia postępowania. § 1. W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli: (…) 4) strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu;

Mój komentarz na obecnym etapie? Jak wyżej.

23-06-2024

Jest jeszcze cóś takiego jak Prawo ochrony środowiska – Ustawa z 27-04-2001. Wedle Internetowego Systemu Aktów Prawnych liczy tylko 345 stron.

TYTUŁ I Przepisy ogólne DZIAŁ I Zakres obowiązywania ustawy

Oparta na 21 dyrektywach, rozporządzeniach i decyzjach organów Unii Europejskiej.

Art. 1. Zakres przedmiotowy ustawy. Ustawa określa zasady ochrony środowiska oraz warunki korzystania z jego zasobów, z uwzględnieniem wymagań zrównoważonego rozwoju, a w szczególności: 1) zasady ustalania: a) warunków ochrony zasobów środowiska, b) warunków wprowadzania substancji lub energii do środowiska, c) kosztów korzystania ze środowiska; 2) (uchylony) 3) (uchylony) 4) obowiązki organów administracji; 5) odpowiedzialność i sankcje.

 Art. 147. Pomiary wielkości emisji i ilości pobieranej wody. 1. Prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia są obowiązani do okresowych pomiarów wielkości emisji. 2. Prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia są obowiązani do ciągłych pomiarów wielkości emisji w razie wprowadzania do środowiska znacznych ilości substancji lub energii. 3. Zakres obowiązku prowadzenia pomiarów, o których mowa w ust. 1 i 2, może być związany z parametrami charakteryzującymi wydajność lub moc instalacji albo urządzenia. 4. Prowadzący instalację nowo zbudowaną lub zmienioną w istotny sposób, z której emisja wymaga pozwolenia, jest obowiązany do przeprowadzenia wstępnych pomiarów wielkości emisji z tej instalacji. (…) 6. Prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia są obowiązani do ewidencjonowania wyników przeprowadzonych pomiarów oraz ich przechowywania przez 5 lat od zakończenia roku kalendarzowego, którego dotyczą.

 Art. 148. Rozporządzenie w sprawie prowadzenia pomiarów wielkości emisji i ilości pobieranej wody. 1. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji, o których mowa w art. 147 pomiary wielkości emisji i ilości pobieranej wody ust. 1 i 2, mając na uwadze potrzebę zapewnienia systematycznej kontroli wielkości emisji z niektórych instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, zostaną ustalone: 1) przypadki, w których są wymagane ciągłe pomiary emisji z instalacji, źródła spalania paliw albo z urządzenia spalania lub współspalania odpadów;

Art. 340. Naruszenie obowiązków zakresie pomiarów 1. Kto, będąc obowiązany na podstawie: 1) art. 147 ust. 1 – do prowadzenia okresowych pomiarów wielkości emisji, 2) art. 147 ust. 2 – do prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji, 3) art. 147 ust. 4 – do prowadzenia wstępnych pomiarów wielkości emisji z instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny, nie wykonuje tych obowiązków lub nie przechowuje wyników pomiarów w wymaganym okresie, podlega karze grzywny. (…)

2. Tej samej karze podlega kto: 1) będąc obowiązany do zapewnienia wykonania pomiarów wielkości emisji lub innych warunków korzystania ze środowiska, w tym pobierania próbek, przez laboratorium lub certyfikowane jednostki badawcze, o których mowa w art. 147a ust. 1, nie spełnia tego obowiązku; 2) będąc obowiązany w drodze decyzji wydanej na podstawie art. 150 ust. 1–3 do prowadzenia w określonym czasie pomiarów wielkości emisji lub przedkładania wyników tych pomiarów, nie spełnia tego obowiązku; 3) nie przechowuje wyników przeprowadzonych pomiarów w okresie, o którym mowa w art. 147 ust. 6.

Art. 379. Kontrole przestrzegania i stosowania przepisów o ochronie środowiska. 1. Minister właściwy do spraw klimatu, marszałek województwa, starosta oraz wójt, burmistrz lub prezydent miasta sprawują kontrolę przestrzegania i stosowania przepisów o ochronie środowiska w zakresie objętym właściwością tych organów. (…)

4. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta, starosta, marszałek województwa, minister właściwy do spraw klimatu lub osoby przez nich upoważnione są uprawnieni do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia przeciw przepisom o ochronie środowiska.

5. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta, starosta, marszałek województwa lub minister właściwy do spraw klimatu występują do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o podjęcie odpowiednich działań będących w jego kompetencji, jeżeli w wyniku kontroli organy te stwierdzą naruszenie przez kontrolowany podmiot przepisów o ochronie środowiska lub występuje uzasadnione podejrzenie, że takie naruszenie mogło nastąpić, przekazując dokumentację sprawy

Jest jeszcze cóś takiego jak POLICJA. Jej funkcjonowanie reguluje ustawa z 6-04-1990. Rozdział 1. Przepisy ogólne. Art. 1. Zadania Policji. 1. Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Mamy również Prawo o prokuraturze z 28-01-2016. Tam stoi napisane.

Art. 2. Prokuratura wykonuje zadania w zakresie ścigania przestępstw oraz stoi na straży praworządności. (…) Art. § 1. (…) 3) podejmowanie środków przewidzianych prawem, zmierzających do prawidłowego i jednolitego stosowania prawa w postępowaniu sądowym, administracyjnym, w sprawach o wykroczenia oraz w innych postępowaniach przewidzianych przez ustawę.

Mój komentarz na obecnym etapie.

29-05-2024

 

Są jeszcze akty prawne niższego rzędu.

Rozporządzenie ministra środowiska z 14-06-2007 r.

w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:

§ 1. Określa się: 1) zróżnicowane dopuszczalne poziomy hałasu określone wskaźnikami hałasu LDWN, LN, LAeq D i LAeq N dla następujących rodzajów terenów przeznaczonych: a) pod zabudowę mieszkaniową, b) pod szpitale i domy opieki społecznej, c) pod budynki związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, d) na cele uzdrowiskowe, e) na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, f) na cele mieszkaniowo-usługowe; 2) poziomy hałasu z uwzględnieniem rodzaju obiektu lub działalności będącej źródłem hałasu; 3) okresy, do których odnoszą się poziomy hałasu, jako czas odniesienia. § 2. Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku są określone w załączniku do rozporządzenia.

Wedle tabeli 1 dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu (w moim przypadku agregaty i urządzenia chłodnicze, środki transportu sklepu DINO) w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej nie powinny przekraczać w ciągu dnia 50 dB a nocą 40 dB.

Nasze pozwolenie na budowę domu opatrzone jest datą 2-12-1995. Natomiast pozwolenie na użytkowanie nosi datę 31-07-2013. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania teren przeznaczony był pod zabudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Gminne plany zagospodarowania przestrzennego.

Uchwała nr XI/39/90 z 27-02-1990; Uchwała nr LVI/465/2006; Uchwała XLI/376/2009 z 10-11-2009 i Uchwała nr VI/39/2011 z 30-03-2011. Z mojego punktu widzenia najistotniejsze zapisy są w uchwale z 25-10-2006.

Rozdział 1. Zasady konstrukcji planu str. 2

§ 2.1. Tekst planu, stanowiący treść niniejszej uchwały, zawiera się w 2 kolejnych rozdziałach: ustalenia ogólne dotyczące całego obszaru objętego planem oraz ustalenia szczegółowe w formie kart terenów. 2. Obszar objęty planem został podzielony na 21 obrębów, w ramach których wydzielono tereny, w tym tereny dróg i ulic oraz dróg wewnętrznych. (…) 6. Wyjaśnienie pojęć użytych w niniejszym planie. (…) Str. 3. 13) Usługi nieuciążliwe – należy przez to rozumieć: usługi handlu detalicznego, gastronomii, nieuciążliwego rzemiosła (poza warsztatami obsługi samochodów i stacjami paliw), administracji i bezpieczeństwa publicznego, łączności, informacji, nauki i oświaty, zdrowia i opieki społecznej, kultu religijnego, kultury i rozrywki, wypoczynku, rekreacji i sportu, biur komercyjnych, banków i innych o analogicznym do powyższych charakterze i stopniu uciążliwości, których funkcjonowanie:

a) nie powoduje przekroczenia żadnego z parametrów dopuszczalnego poziomu szkodliwych lub uciążliwych oddziaływań na środowisko poza zajmowanym obiektem,

b) nie jest źródłem uciążliwych lub szkodliwych odpadów, nie powoduje nieodwracalnych zmian środowiska przyrodniczego w obrębie zajmowanej działki,

c) ani w żaden inny oczywisty sposób nie pogarsza warunków użytkowania terenów sąsiadujących np. przez emisję nieprzyjemnych zapachów, dymów, składowanie nieestetycznych odpadów na otwartej przestrzeni.

Rozdział 2. Ustalenia planu str. 5

i) U1 – tereny usługowo-produkcyjne – tereny przeznaczone pod funkcje usługowe, bazy, składy, rzemiosło produkcyjne, warsztaty samochodowe blacharskie i lakiernicze, stacje obsługi samochodów itp. z wyłączeniem: stacji paliw, przedsięwzięć wymagających składowania materiałów sypkich pod gołym niebem, obiektów emitujących odory, szpitali i domów opieki społecznej, budynków związanych ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży. Dopuszcza się mieszkania integralnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą*.

W ustaleniach planu pojęcia opatrzone gwiazdką:(*) zostały zdefiniowane w § 2.

13)Usługi nieuciążliwe – należy przez to rozumieć: usługi handlu detalicznego, gastronomii, nieuciążliwego rzemiosła (poza warsztatami obsługi samochodów i stacjami paliw), administracji i bezpieczeństwa publicznego, łączności, informacji, nauki i oświaty, zdrowia i opieki społecznej, kultu religijnego, kultury i rozrywki, wypoczynku, rekreacji i sportu, biur komercyjnych, banków i innych o analogicznym do powyższych charakterze i stopniu uciążliwości, których funkcjonowanie: a) nie powoduje przekroczenia żadnego z parametrów dopuszczalnego poziomu szkodliwych lub uciążliwych oddziaływań na środowisko poza zajmowanym obiektem, b) nie jest źródłem uciążliwych lub szkodliwych odpadów, nie powoduje nieodwracalnych zmian środowiska przyrodniczego w obrębie zajmowanej działki, c) ani w żaden inny oczywisty sposób nie pogarsza warunków użytkowania terenów sąsiadujących np. przez emisję nieprzyjemnych zapachów, dymów, składowanie nieestetycznych odpadów na otwartej przestrzeni.

Podsumowanie. Zadałem sobie trudu by przedstawić liczbę stron na podstawie Internetowego Systemu aktów prawnych sygnowanego przez Sejm III RP/PRL BIS poszczególnych aktów spisanego prawa = LITERA PRAWA regulująca nasze ŚWIĘTE PRAWO WŁASNOŚCI.

Konstytucja III RP/PRL BIS liczy sobie 56 stron; Kodeks cywilny 242, Prawo budowlane 174, Kodeks postępowania administracyjnego 84, Kodeks karny 146, Prawo ochrony środowiska 345, Rozporządzenie ministra o hałasie 112, Ustawa o policji 270, Prawo o prokuraturze 107, Gminna uchwała z 2006 629.

Po zsumowaniu mamy 2165 stron. Proszę sobie to porównać z prawami sprzed kilku tysięcy lat. Oto obraz naszej rzeczywistości. Odrębny problem do przejrzystość i łatwość czytania tych aktów. Dlaczego publikacja aktów prawnych nie jest opatrzona zakładkami, indeksami alfabetycznymi i rzeczowymi? Bo mamy do czynienia z państwem prawników a nie państwem prawa, albowiem Konstytucja III RP/PRL BIS stanowi. Art. 2. Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.