– Nie raczkowałeś z własnymi dziećmi, czy też wnuczkami?

– On kręci głową, że nie.

– To nie wiesz jak wielka jest to frajda i uciecha.

– A ile przy tym jest beztroskiego i radosnego śmiechu.

– I to za każdym razem!

– Przy tym raczkowaniu nie wiadomo, kto z kogo się śmieje.

– Dziadek z wnuczka, czy też wnuczek z dziadka.

– A może obaj cieszą się z tego, że są razem i bawią się?

– On nie ma dzieci. Tym bardziej nie może mieć wnuków.

– To po co ty żyjesz?

– No ja…

– On nie żyje. On wegetuje.