Ob. Irena Lipowicz, tytularny profesor od prawa ale bez daty urodzenia, aktualnie zajmuje urząd pod tytułem: Rzecznik Praw Obywatelskich. W Konstytucji, obowiązującej w Polsce stoi zapisane.

Artykuł 80.

Każdy ma prawo wystąpienia, na zasadach określonych w ustawie, do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej.

Artykuł 208.

1. Rzecznik Praw Obywatelskich stoi na straży wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji i innych aktach normatywnych.

2. Zakres i sposób działania Rzecznika Praw Obywatelskich określa ustawa.

Mój wniosek dotyczy braku prawa do sądu w Polsce

i pod datą 22-05-2012 r. taką oto otrzymałem odpowiedź.

Nadruk godła Polski BIURO RZECZNIKA PRAW OBYWATELSKICH RPO-666203/-I/11/KM	Warszawa, 22 MAJ 2012
0-090 Warszawa Tel. centr. 22 551 77 00 Al. Solidarności 77 Fax 22 827 64 53	Pan Zbigniew Grabowski [mój adres domowy]

Zespół Prawa Konstytucyjnego

i Międzynarodowego

Szanowny Panie!

     W odpowiedzi na skargę z dnia 2 maja 2012 r., z upoważnienia Rzecznika Praw Obywatelskich, działając na podstawie przepisu art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich (Dz. U. z 2001, Nr 14, poz. 147 ze zm.), przedstawiam następujące wyjaśnienia.

     Rzecznik Praw Obywatelskich został powołany do kontroli działalności organów władzy publicznej. Podejmuje przewidziane przepisami działania w sytuacji, gdy zachodzi podejrzenie, że doszło do naruszenia konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela. Sądy administracyjne działają na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2011, Nr 76, poz. 409 ze zm. dalej: p.s.a.). W związku z tym orzeczenie sądu jest prawidłowe, jeżeli zostało wydane zgodnie z przepisami wyżej wymienionej ustawy. Należy też podkreślić, że Rzecznik Praw Obywatelskich działa zgodnie z zasadą subsydiarności, która oznacza, że Rzecznik nie zastępuje i nie wyręcza obywateli w prowadzeniu ich spraw. Działania interwencyjne są podejmowane dopiero wtedy, gdy wnioskodawca wykorzystał przysługujące mu prawem środki działania i mimo tego dalej uważa, że jego sprawa została załatwiona z naruszeniem wolności i praw.

Druga kartka dokumentu.

2

W odpowiedzi na Pana skargę, dotyczącą postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 marca 2012 r. (II SAB/Gd 76/11), uprzejmie informuję, że w ocenie Rzecznika postanowienie Sądu zostało wydane zgodnie z przepisami prawa. Skarga o wznowienie postępowania została uregulowana przepisami art. 270-285 p.s.a. W szczególności należy zauważyć, że skarga przysługuje na prawomocne orzeczenie sądu, czyli takie, od którego nie przysługują inne środki odwoławcze. Od wydanego postanowienia z dnia 16 marca 2012 r. wniósł Pan skargę o wznowienie postępowania w terminie, w którym nie minął czas na wniesienie skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z tego względu, w ocenie Rzecznika, Sąd prawidłowo potraktował Pana pismo jako „skargę kasacyjną”, a nie „skargę o wznowienie postępowania”. Taka skarga musiała zostać odrzucona przez Sąd z uwagi na obowiązkowe zastępstwo profesjonalnego pełnomocnika w postępowaniu przed NSA. Należy podkreślić, że uprawnionym organem do kontroli orzeczeń Wojewódzkich Sądów Administracyjnych jest Naczelny Sąd Administracyjny. W sytuacji więc, gdy nie zgadzał się Pan z orzeczenie WSA z dnia 10 lutego 2012 r. przysługiwało Panu wniesienie skargi kasacyjnej do NSA.

     Odnosząc się do drugiego zaskarżonego postanowienia WSA w Gdańsku z dnia 20 marca 2012 r. (II SAB/Gd 71/11), dotyczącego odrzucenia zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego z dnia 15 lutego 2012 r, informuję, że jeżeli na dane zarządzenie Przewodniczącego przysługuje zażalenie, to można je wnieść , zgodnie z przepisem art. 194 § 2 p.s.a., w terminie 7 dni. Z uwagi na przekroczenie tego terminu, zażalenie podlegało odrzuceniu przez Sąd.

     Jednocześnie uprzejmie informuję, że skarga o wznowienia postępowania jest szczególną procedurą podważania prawomocnych orzeczeń i może być wniesiona tylko w wyjątkowych sytuacjach, gdy występują przesłanki określone w przepisach art. 271-274 p.s.a. W szczególności nie przysługuje ta skarga na orzeczenie nieprawomocne, czyli takie, na które służą stronie środki odwoławcze. Skarga o wznowienie postępowania służy wyłącznie zaskarżaniu orzeczeń sądowych, czyli wyroków oraz postanowień, nie przysługuje więc na zarządzenia Przewodniczącego.

W związku z powyższym, uprawnionym organem do kontroli opisanych w Pana skardze do Rzecznika orzeczeń WSA w Gdańsku był Naczelny Sąd Administracyjny.

Trzecia kartka dokumentu.

3

W obu postępowaniach sądowych, nie doszło, w ocenie Rzecznika, do naruszenia konstytucyjnych praw i wolności i z tego względu uprzejmie informuję, że Rzecznik nie podejmie działań w przedstawionych sprawach.

Z poważaniem,

ZASTĘPCA DYREKTORA

ZESPOŁU

Anna Błaszczak

podpis czytelny

* * * * * * * * * *

Mój komentarz. Przymus adwokacki do wnoszenia kasacji jest sprzeczny z Konstytucją i tym problemem winien zająć się RPO nie zaś pouczaniem mnie. Sądy bowiem bardzo powszechnie wykorzystują przymus adwokacki do zamykania sprawy przez formalizowanie jej, czyli wzywanie do pisemnego uzasadnienia tego co jest napisane, zamiast, na ten przykład, wezwać obywatela aby go wysłuchać o co mu tak naprawdę chodzi, jeżeli sędzia nie rozumie treści przedstawionego pisma. Natomiast w mojej ocenie, Ob. Anna Błaszczak nie rozumie jaką rolę w państwie pełni Konstytucja i po co jest RPO. Te pięć artykułów, dwa na początku tekstu i trzy poniższe poniżej są tego niezbitym dowodem.

Art. 8.

1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej.

Art. 45.

1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.

2. Wyłączenie jawności rozprawy może nastąpić ze względu na moralność, bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny oraz ze względu na ochronę życia prywatnego stron lub inny ważny interes prywatny. Wyrok ogłaszany jest publicznie.

Art. 47.

Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.

Dokument dowodzi, że Ob. Irena Lipowicz, (tytularny profesor prawa!) nie odróżnia konstytucyjnej pomocy od pospolitego pouczenia, z którym mamy do czynie podczas: Kup Pan(i) cegłę! Powyższe stanowisko Ob. Ireny Lipowicz nie dziwi, jako że Ob. ta była członkiem Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego opracowującej Konstytucję z 1997 r.