Uchwała sejmowa z 7 lutego 1831 r. brzmi:

„Izba senatorska i poselska po wysłuchaniu wniosków komisji sejmowych i zważywszy potrzebę nadania jednolitej oznaki, pod którą winni łączyć się Polacy, postanowiły i stanowią: Art. 1. Kokardę narodową stanowić będą kolory herbu Królestw Polskiego i W. X. Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym. Art. 2. Wszyscy Polacy, a mianowicie Woysko Polskie, te kolory nosić mają w miejscu, gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były.”

Źródło: S. Russocki, S. K. Kuczyński, J. Willaume

„Godło, barwy i hymn Rzeczypospolitej”

Jeżeli ktoś ma wątpliwości jak winna wyglądać kokarda Polaków, to niech obejrzy sobie polskiego artysty malarza

Pożegnanie powstańca, Artur Grottger (1837 – 1867).

Dziś: powszechnie, brutalnie i bezwzględnie nadal stosuje się zasady:

1. Świętości szargać.

2. Sprawy komplikować.

3. Kanalie nagradzać.