Przez poczytalność należy rozumieć zdolność pojmowania tekstu pisanego. Na tej podstawie ośmielam się publicznie pytać.

Czy wejherowski sędzia, SSR Paweł Kwapień, jest poczytalny?

Moje wątpliwości opieram na zapisach Konstytucji obowiązującej w Polsce; z preambuły: pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane oraz art.: 8, 30, 47 i 54.

Sąd Rejonowy w Wejherowie, w osobie SSR Paweł Kwapień, w swoim orzeczeniu bezceremonialnie, bezczelnie i niczym z wielkiej armaty grzmocić w godność ludzką pokrzywdzonego. Wszelkie wątpliwości rozwiewa poniższy passus.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu zażalenie jest niezasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku o słuszności stanowiska Prokuratora. Na wstępie wskazać należy, iż zażalenie sprowadza się do lakonicznego w swej treści kwestionowania przyjętej przez Prokuratora wersji wydarzeń.

Treść aartykułu [←oryginalne]286 kk określa odpowiedzialność za oszustwo, którym według tego przepisu jest motywowane celem korzyści majątkowej doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej.

Wprowadzenie w błąd polega na tym, iż sprawca własnymi podstępnymi zabiegami doprowadza pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o określonym stanie rzeczy, natomiast „wyzyskanie błędu” – to celowe skorzystanie z mylnego wyobrażenia o wartości rzeczy, skutkach transakcji itp., w jakim znajduje się pokrzywdzony. Formą wykonawczą oszustwa jest również wyzyskanie niezdolności pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Niezdolność ta może mieć charakter stały (np. osoba chora psychicznie, małe dziecko, pozbawiona rozeznania osoba w wieku starczym) albo przemijający (np. zaburzenia wynikające z przejściowej choroby czy innego zakłócenia czynności psychicznych). Ustawa nie ogranicza przesłanek niezdolności do pojmowania znaczenia przedsiębranej czynności, może więc ona wynikać także z ciemnoty, zabobonu lub naiwności osoby pokrzywdzonej.

 Podkreślenie moje.